شاید برای شما هم این سوال پیش آمده باشد که بهترین راه برای پس‌انداز، در این شراط اقتصادی چیست؛ و کدام شکل از پس‌انداز در سال‌های آینده و یا دوران بازنشستگی پشتوانه‌ی بهتر و قابل اتکاتری است. در این مطلب می‌خواهیم بیمه عمر و بیمه تامین اجتماعی را بایکدیگر مقایسه کنیم. اما قبل از آن، لازم است بدانید که این دو شکل از بیمه، تفاوت‌های عمده‌ای دارند و ماهیت آنها تا حد زیادی با یکدیگر متفاوت است.
بیمه عمر چیست؟
بیمه عمر و سرمایه‌گذاری را می‌توان یک نوع سرمایه‌گذاری با سود تضمین‌شده در نظر گرفت، که علاوه بر سود سرمایه‌گذاری، پوشش‌های زیادی مانند فوت، نقص‌عضو، ازکارافتادگی و حتی بیماری‌های خاص را نیز شامل می‌شود. بیمه عمر و سرمایه‌گذاری یک بیمه کامل با پوشش‌های مختلف است که شخص بیمه‌گذار، می‌تواند بنابر تمایل خود، پوشش‌های مورد نظر را انتخاب کند.
اما بیمه تامین اجتماعی، مختص تمامی افراد شاغل است و طبق قانون کار، همه افراد شاغل باید این بیمه‌نامه را داشته باشند. حق بیمه تامین اجتماعی نیز هر سال توسط وزارت کار تعیین می‌شود. این حق بیمه باید تا ۳۰ سال به سازمان تامین اجتماعی پرداخت شود و دارنده این بیمه در طول داشتن این مدت می‌تواند فقط از پوشش‌های ساده درمانی این بیمه نامه استفاده کند. پس از پرداخت حق بیمه به مدت ۳۰ سال، فرد می‌تواند مستمری بازنشستگی دریافت کند.
تفاوت‌های اصلی بیمه عمر و بیمه تأمین اجتماعی
بیمه‌های تأمین اجتماعی معمولا ماهیتی درمانی دارند. اما می‌توان گفت بیمه‌ی عمر، می‌تواند مکمل بیمه تأمین اجتماعی باشد.
در دریافت بیمه عمر محدودیت سنی تقریبا وجود ندارد. از نوزاد یک روزه تا یک شخص هفتاد ساله می‌توانند بیمه عمر را دریافت کنند.
در بیمه عمر، شخص می‌تواند میزان حق بیمه و نحوه پرداخت آن (ماهیانه، سالیانه یا حتی فصلی) را به صلاحدید خود انتخاب کند.
در بیمه تامین اجتماعی، شما دفترچه درمانی دریافت می‌کنید و هزینه‌های درمانی عادی شما تحت پوشش قرار می‌گیرد. اما در بیمه عمر، تنها بیماری‌های خاص (سکته قلبی و مغزی، جراحی باز قلب، پیوند اعضای اصلی بدن، انواع سرطان) تحت پوشش قرار می‌گیرند.
در بیمه عمر، به حق بیمه پرداختی سود تعلق خواهد گرفت، اما بیمه تامین اجتماعی این ویژگی را ندارد.
امکان بازخرید بیمه عمر در هر زمانی وجود دارد. به این معنی که پس از گذشت ۱۰ سال از پرداخت حق بیمه عمر، فرد می‌تواند اندوخته خود به علاوه سود آن را دریافت کند، یا درخواست مستمری بازنشستگی بدهد. اما در بیمه تامین اجتماعی فرد زودتر از ۳۰ سال نمی‌تواند اندوخته خود را برداشت کند.
در بیمه عمر، بعد از گذشت یک سال می‌توان بدون نیاز به وثیقه و ضامن، تا ۹۰ درصد اندوخته، وام دریافت کرد.
در بیمه عمر، اگر بیمه‌شده براثر حادثه به‌طورکلی ازکارافتاده شود، دیگر نیازی به پرداخت حق‌بیمه ندارد و اگر پوشش ازکار افتادگی را انتخاب کرده باشد، می‌تواند مستمری هم دریافت کند.
انتخاب ذی‌نفعان بیمه‌نامه به عهده خود فرد است. شخص می‌تواند ذی‌نفعان خود را انتخاب کند را در صورت فوت، بدون انحصار وراثت، سرمایه فوت به آنها تعلق بگیرد.
بیمه تأمین اجتماعی در صورت فوت فرد مبلغ بسیار ناچیزی به بازماندگان وی پرداخت می‌کند؛ درصورتی‌که در بیمه عمر در صورت فوت فرد حتی اگر یک قسط از حق‌بیمه را پرداخت کرده باشد، به‌غیر از پرداخت سرمایه فوت، اگر فوت براثر حادثه باشد (در صورت خرید پوشش فوت براثر حادثه) تا ۳ برابر سرمایه فوت را به بازماندگان وی پرداخت می‌کند.
سرمایه حیات و اندوخته پرداختی در بیمه عمر و تامین آتیه، هر میزان که باشد از مالیات معاف است و در صورت فوت بیمه‌شده هم مشمول مالیات بر ارث نخواهد بود.
آیا دریافت بیمه عمر به‌صرفه است؟
شاید در کوتاه‌مدت، سرمایه‌گذاری در بانک‌ها به نظر جذاب‌تر باشد، اما برای این‌کار باید در ابتدا مبلغ بسیاری را در بانک سرمایه‌گذاری کنید تا سود قابل‌توجهی را به دست بیاورید. اما در بیمه عمر، کافی است تنها یک حق‌بیمه را پرداخت کنید تا تحت پوشش‌های بیمه‌ای نیز قرار بگیرید.
اگر می‌خواهید از یک سرمایه کم به یک اندوخته مناسب در طی زمان برسید، بیمه عمر مناسب شماست. اما اگر هدفتان دریافت سود بیشتر در کوتاه‌مدت است و قابلیت نقد‌شوندگی سریع نیز برایتان مهم است، سپرده‌گذاری در بانک برایتان مناسب‌تر است.
بیمه عمر از این جهت پیشنهاد می‌شود که در بازه‌های زمانی بلند مدت، اندوخته‌ی دریافتی نسبت به مجموع حق بیمه‌های پرداختی، مبلغ قابل توجهی است. ضمن اینکه بیمه‌گذار می‌تواند سالیانه تا ۲۵ درصد مبلغ تورم را بر حق بیمه پرداختی خود اضافه کند.
منبع: مجله بیمه