تندرستی کودکان: اوتیسم را باید یک داستان غم انگیز برای کودکان مبتلا و والدین آنها دانست، اگر چه این اختلال درمان خاصی ندارد اما آموزش می‌تواند آنرا کمرنگ کرده و این وضعیت سخت و مبهم را التیام ببخشد.
به گزارش ایرنا، ممکن است داستان‌هایی از کودکانی را شنیده باشید که به نظر می‌رسد به صورت عادی در حال رشد هستند اما بعد ناگهان در حدود سن ۲ سالگی شروع به عقب نشینی می‌کنند که این موضوع برای والدین بسیار نگران کننده است.
به گفته بسیاری از کارشناسان و متخصصان روانشناسی میزان شیوع اختلالات طیف اوتیسم در ۲ دهه گذشته در سراسر جهان افزایش چشمگیری داشته و ایران نیز این قاعده مستثنی نبوده است.
براساس اعلام بهزیستی استان قزوین هم اکنون ۱۳۳ نفر بیمار اوتیسم تحت پوشش این نهاد قرار دارند.
سرعت رشد عجیب این بیماری به ظاهر ناشناخته شاید زنگ خطری برای جوامع باشد، چرا که اوتیسم با وجود اینکه هنوز نمی‌توان به‌طور قطع گفت یک بیماری است یا یک سبک خاص از درک، دیدن، شنیدن و زندگی، به سرعت در بین کودکان تازه متولد شده در حال افزایش است.
با این حال هنوز بسیاری از خانواده‌های درگیر این بیماری نتوانسته‌اند سطوح اولیه از درمان و توان‌بخشی‌های مداوم را برای کودکان خود به سرانجام برسانند.
مهسا حیدری از مادرانی است که کودک مبتلا به اوتیسم دارد، در این خصوص گفت: مادرانی که وظیفه همراهی کودکان مبتلا به اوتیسم را دارند به‌خوبی می‌دانند که درک مفهوم نگاه کودکان ما به زندگی بسیار متفاوت‌تر از دیگران است.
وی اظهار داشت: شاید خیلی‌ها تصور کنند کودک اوتیسمی فقط خجالتی است و در ارتباط برقرار کردن با دیگران دچار مشکل است ولی به قطع این فقط گوشه‌ای از مشکلات مرتبط با این بیماری است.
حیدری اضافه کرد: افراد مبتلا به اوتیسم از نخستین روزهای تولد از ساده‌ترین مهارت‌ها نظیر درآوردن صداهای دوران کودکی، احساس توجه، حتی شناخت خود تا مسائل دشوار و پیچیده نیازمند همراهی هستند و این موضوع مستلزم وجود خانواده‌ای پیگیر و تلاشگر برای درمان و همراهی است.
مادر عصای دائمی یک بیماری مبتلا به اوتیسم است
طاهره قاسمی از دیگر بانوانی است که یک کودک مبتلا به اوتیسم را در منزل دارد، او گفت: کودکان اوتیسم هوش پایین ندارند، ولی اصطلاح هوش جزیره‌ای برای آنها به کار می‌روند به این معنا که کودک من حتی از ارتباط گرفتن با نزدیک‌ترین افراد هراس دارد، نمی‌تواند ضمایر درست تلفظ کند و نیازهای خود را بگوید ولی در نقاشی و برخی از رشته‌های ورزشی بسیار باهوش است.
وی افزود: با این حساب مادر عصای دائمی برای این افراد است، چراکه کودکان ما به شدت نسبت به فضاهای جدید، انسان‌های جدید و هر تغییری واکنش دارند و درمان و مراجعات مکرر به مراکز مختلف برای توانبخشی می‌تواند اثر عکس داشته باشد.
این مادر ۳۲ ساله تصریح کرد: از سالی که متوجه شدم کودک من به اوتیسم مبتلاست با خانواده‌ای دیگر درگیر این بیماری آشنا شده‌ام و به چشم دیده‌ام که مادر به عنوان یک همراه دائمی برای زندگی افراد اوتیسمی نقش دارد ولی متاسفانه به‌اندازه‌ای زمان رسیدگی و همراهی طولانی و دشوار است که برخی در نیمه‌های راه، مراحل درمان را رها می‌کنند.
اوتیسمی‌های شهرستان‌ها از امکانات توانبخشی محروم هستند
علی جمالی پدر ۴۰ ساله یکی از کودکان اوتیسمی قزوین است، وی که یک پسر مبتلا به اوتیسم دارد، گفت: کودکان اوتیسمی ساکن در شهرستان‌های قزوین از امکانات توانبخشی محروم هستند، چرا که تنها یک مرکز آموزشی و توانبخشی روزانه اوتیسم در استان قزوین وجود دارد که در مرکز شهر فعالیت می‌کند و برای بسیاری از خانواده‌ها استفاده از خدمات این مرکز ناممکن یا هزینه بر است.
وی افزود: به علاوه هزینه‌های درمانی و توانبخشی در این بیماری بسیار بالاست و با مشکلات اقتصادی موجود در جامعه بسیاری از خانواده‌ها توان پیگیری درمان کودکان خود را ندارند.
جمالی بیان کرد: هر آموزش ساده‌ای به کودکان ما نیازمند هزینه‌های گزافی است که تأمین آن قطعا در توان ما نیست و همین مشکل باعث می‌شود خیلی از خانواده‌ها درمان را متوقف کنند.
پسربچه ها بیشتر از دخترها در معرض بیماری اوتیسم هستند
پزشک فوق تخصص روانپزشکی کودکان و نوجوانان با بیان اینکه پسرها بیشتر از دخترها در معرض بیماری اوتیسم قرار دارند، گفت: بیشتر کودکان مبتلا به این بیماری، در برقراری ارتباط چشمی و کلامی مشکل دارند و در این هنگام پدر و مادر هر وقت حدس زدند که از این لحاظ کودکشان مشکل دارد، باید از افراد دارای صلاحیت کمک بخواهند و منتظر بدتر شدن اوضاع، افزایش علائم یا از بین رفتن بیماری نباشند.
نسرین علیزاده افزود: در حال حاضر وظیفه سنجش اوتیسم برعهده اورژانس روانپزشکی اطفال است و به بیشتر دانشجویان پزشکی، برای تشخیص سریع‌تر این اختلال، آموزش‌های مناسب داده می‌شود.
وی با اشاره به اینکه والدین دارای کودک اوتیسم چه اقداماتی برای درمان فرزندانشان در نظر بگیرند،افزود: والدین درباره بیماری اوتیسم، اطلاعات را از افراد ذیصلاح کسب کنند و هر چه بیشتر بدانند، بهتر می‌توانند به فرزندشان کمک کنند و خود را درگیر درمان‌های بی‌هدف و سود جویان (مثل: هومیوپاتی، حجامت و نوروفیدیک) که امروزه زیاد شده است، نکنند.
این متخصص روانشناسی ادامه داد: والدین بسیار مهم است که کودک خود را به همین حالت که هست، بپذیرند و با دیگران و حتی اطرافیان مقایسه نکنند و مهارت‌های لازم را در مراقبت از فرزند خود کسب کرده و عوامل استرس‌زای محیط خانواده را شناسایی کنند.
پزشک فوق تخصص روانپزشکی کودکان و نوجوانان تصریح کرد: هر چند بیشتر کودکان اوتیسمی، ارتباط کلامی و چشمی ندارند، ولی می‌توان از راه‌های غیرکلامی (مثل نگاه کردن) با او ارتباط برقرار کرد و یا از روش‌هایی، مثل لمس کردن، بلند کردن تُن صدا و موسیقی استفاده کرد.
علیزاده با بیان اینکه هر کودکی در پشت علائم بدرفتاری خود، نیازی دارد و باید سعی شود نیاز او شناسایی شود، گفت: به حساسیت‌های آنان به ویژه شنوایی، لمسی، سردی و گرمی بایذ توجه شود.
وی ادامه داد: در زمان‌های کوتاهی که کودک خسته نشود، والدین می‌توانند با کودک برنامه تفریح و بازی داشته باشند.
این متخصص روانشناسی در مورد انتخاب درمان مناسب با عنوان اینکه امروزه بسیاری از روش‌های درمانی، کاربرد دارد که کم و بیش نقاط ضعف و قوت هر کدام نیز مشخص شده است،افزود: بعضی از این روش‌ها برای کاهش رفتارهای آسیب‌رسان و تخریبی یا افزایش مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی است و برخی نیز ترکیبی از روش‌های درمانی حسی، حرکتی و ذهنی هستند.
وی توصیه کرد که بهتر است والدین از سردرگمی رهایی پیدا کنند و به کمک روانپزشک، طرح درمانی مناسب برای کودک خود فراهم کنند، به‌طوری که آن روش، تمام جنبه‌های کودک علائم و نیازها را پوشش دهد و می‌تواند ترکیبی از گفتار درمانی، رفتار درمانی، فیزیوتراپی، کاردرمانی و تغذیه‌درمانی باشد.
این پزشک از والدین اینگونه کودکان درخواست کرد که خود و فرشته‌های زمینی‌شان را گرفتار مطامع افراد سودجو نکنند.
منبع: ایرنا